FCOE nie wykorzystuje jednak "standardowego" Ethernetu, ale jego rozbudowaną wersję czyli tzw: CEE ( Converged Enhanced Ethernet) zwany także DCE (Data Center Ethernet) - przy czym ta druga nazwa jest zastrzeżona przez Cisco. Główne zmiany pomiędzy tym "wzbogaconym", a "normalnym" Ethernetem są związane z wyeliminowaniem tzw: "frame drops" i utraty pakietów podczas transmisji.
Zalety FCOE:
- Mniejsze koszta - redukcja ilości kabli, switchy, hba etc... spowodowana zastępieniem dwóch niezależnych środowisk SAN i LAN, jednym.
- Zmniejszone wymaganie na moc i chłodzenie
- Konsolidacja infrastruktury sieciowej
W przypadku zastosowania FCOE, hosty nie muszą mieć dwóch rodzajów kart sieciowych osobno dla sieci LAN (NIC) i sieci SAN (HBA), zostają one zastąpione jedną o nazwie CNA ( Converged Network Adapter ), która konsoliduje zarówno ruch network jak i storage. Powoduje to ograniczenie okablowania, zużycia portów oraz zapotrzebowania na moc i chłodzenie.
Fizyczne komponenty:
CNA składa się z trzech układów (ASIC):
- 10 Gigabit Ethernet
- Fibre Channel
- Menlo ASIC ( używany do enkapsulacji FC frames w Ethernet frames)
Dopuszczalne są dwa rodzaje kabli:
- Copper Base Twinax - wersja atrakcyjna kosztowo , skaład się z dwóch par kabli miedzianych pokrytych ochraniającą otuliną
- Standard optical
Ramka FCOE:
Ramka FCOE skłąda się z następujących części:
- Ethernet Header ( zwykły nagłówek ethernetowy , Ether type = FCoE )
- FCoE Header ( Control Information: Version and Ordered Sets (SOF & EOF ) )
- FC Header ( zwykły nagłówek FC )
- FC Payload ( do 2112 Bajtów )
Standardowa ramka ethernetowa ma 1,5KB lub mniej , natomiast ramka FC - 2112 bajtów danych + nagłówek. Aby "zapakować" ramkę FC do Ethernetowej wymagana jest obsługa jumbo frames (2180 - support ) tak aby zapobiec dzielenia jednej ramki FC na dwie Ethernetowe.
FCoE, w przeciwieństwie do iSCSI nie może być uruchomione na dowolnej sieci Ethernetowej. Wymaga specyficznego rozszerzonego Ethernetu i obsługi Jumbo Frames.
Ehternet z którego korzysta FCoE musi być bezstratny , żadna z ramek nie może być utracona poprzez cały okres trwania transmisji. Ponieważ "zwykły" Ethernet nie zapewnia tego, aby to uzyskać trzeba wykorzystać pewne opcjonalne funkcjonalności opisane w standardzie IEEE 802.3x. Stosuje się tzw: PAUSE , która pozwala portowi docelowemu wysłanie polecenia czasowego wstrzymania transmisji do portu źródłowego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo utraty danych.
Porównanie stosów protokołów w poszczególnych rozwiązaniach:
Ten wpis nie był zbyt rozbudowany , samo FCoE nie zajmuje zbyt dużo miejsca w materiałach EMC do kursu ISM. Osobiście też nie miałem okazji spotkać sie z tymi rozwiązaniami w praktyce.
Następnym razem zaczniemy zaznajamiać się z CASem ( Content Addressed Storage )
Porównanie stosów protokołów w poszczególnych rozwiązaniach:
- SCSI - Najbardziej "zwięzłym" sposobem transmisji jest czyste SCSI , nie ma wtedy żadnej dodatkowej warstwy.
- FC - Następnie mamy FC gdzie komendy SCSI są enkapuslowane w protokole FCP : SCSI --> FCP
- FCoE - Kolejny rozwiązanie to FCoE , w tym przypadku SCSI jest enkapsulowane w FCP następnie w FCoE i całość w ramce Ethernetowej: SCSI --> FCP --> FCoE --> Ethernet
- iSCSI - Bardziej skomplikowane ( więcej dodatkowych nagłówków do przetworzenia ) ma iSCSI : SCSI --> iSCSI --> TCP --> IP --> Ethernet
- FCIP - Największa ilość dodatkowych warstw jest zastosowana w FCIP: SCSI --> FCP --> FCIP --> TCP --> IP --> Ethernet
Ten wpis nie był zbyt rozbudowany , samo FCoE nie zajmuje zbyt dużo miejsca w materiałach EMC do kursu ISM. Osobiście też nie miałem okazji spotkać sie z tymi rozwiązaniami w praktyce.
Następnym razem zaczniemy zaznajamiać się z CASem ( Content Addressed Storage )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz